Στο Αγγελόκαστρο, σε λοφίσκο ανατολικά του, μεταξύ του ποταμού Αχελώου και της λίμνης Λυσιμαχίας, σχεδόν 20 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Αγρινίου, συναντάμε την Ιερά Μονή Παντοκράτορος.
Πρόκειται για γυναικείο μοναστήρι, ευρισκόμενο αντικριστά με το βυζαντινό κάστρο της κωμόπολης και αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Γιορτάζει στις 6 Αυγούστου και είναι ονομαστό για τα ιερά κειμήλια που διαθέτει, μεταξύ των οποίων λειψανοθήκες και σταυροί ευλογίας.
Το οικοδομικό συγκρότημα της περίκλειστης μονής, αποτυπωμένο σε κάτοψη, έχει τη μορφή ορθογώνιου παραλληλογράμμου, ενώ τα κελιά και το τείχος γύρω-γύρω δημιουργούν την αίσθηση φρουρίου.
Το 1746 ο κεντρικός ναός του μοναστηριού, όπως σημειώνεται σε πλίθινη επιγραφή, «ανακαινίστηκε εκ βάθρων από φιλόθεους Αιτωλούς», πολύ πιθανόν στη θέση ενός σημαντικού βυζαντινού ναού. Εσωτερικά καλύπτεται με θολοδομία, η οποία φέρεται από τους περιμετρικούς τοίχους και από δύο σειρές κτιστών υποστυλωμάτων. Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη αψίδα του ιερού του, της οποίας ο ημικυκλικός κύλινδρος εξωτερικά μετατρέπεται σε εφτάπλευρο, ενώ ο τρούλος, με το τύμπανό του σχήματος οκταγωνικού πρίσματος, απέχει 12 περίπου μέτρα από το δάπεδο. Στο μνημείο δε σώζονται παλαιές τοιχογραφίες.
