Επιβλητικό και καλοδιατηρημένο, σε περίοπτη και στρατηγική θέση, ατενίζοντας τον Αμβρακικό, το Ιόνιο και την Ήπειρο, είναι ένα από τα κορυφαία ακαρνανικά μνημεία και αποτελεί σήμα κατατεθέν της Βόνιτσας.
Έχει χαρακτηριστεί ως «προέχον βυζαντινόν μνημείον», είναι ανεγερμένο σε ύψωμα –σε σχήμα ελλειψοειδές, σε έκταση 100 περίπου στρεμμάτων και σε υψόμετρο 65 μέτρων–, με πολύ ισχυρό τείχος, και απόλυτα εναρμονισμένο με τη μορφολογία του λόφου ώστε να παραμένει κραταιό και απρόσβλητο.
Την αρχική φάση της δημιουργίας του τη συναντάμε στη Μέση Βυζαντινή περίοδο (τέλη 9ου έως μέσα 11ου αιώνα), ενώ οι καθοριστικές μετασκευές ή προσθήκες του απαντώνται κυρίως στον 17ο και 18ο αιώνα και οφείλονται περισσότερο στους Βενετούς.
Χωροταξικά, η διάταξή του ήταν η τυπική τριμερής των μεσοβυζαντινών καστροπολιτειών, με την άνω ακρόπολη, την κάτω ακρόπολη και την οχυρωμένη κάτω πόλη, που ήταν το επίκεντρο του αστικού βίου.
Πέρα από την απίστευτη θέα, ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από το σχεδόν κυκλικό εκκλησάκι, αφιερωμένο στην Αγία Σοφία, και από το πολύ προσεγμένο και ευδιάκριτο μονοπάτι εντός τον τειχών του κάστρου.
Αυτονόητα θεωρείται από τα καλύτερα σωζόμενα βυζαντινά και μεσαιωνικά κάστρα της Δυτικής Ελλάδας και της χώρας.
