Τόπος ιδιαίτερος και ιδιόμορφος, η κατοικημένη αυτή νησίδα που απέχει σχεδόν 5 χιλιόμετρα από το Μεσολόγγι, χρωστάει το όνομά της στις τουρλίδες, που θεωρούνται από τα χαρακτηριστικά θαλασσοπούλια της λιμνοθάλασσας.
Στον πρωτότυπο αυτόν οικισμό –γραφικό ψαροχώρι παλιότερα– ο επισκέπτης θα ξεχωρίσει τις στερεωμένες πάνω σε πασσάλους καλύβες, τις περίφημες «πελάδες», ξύλινα σπιτάκια-καταφύγια ξεκούρασης για τους ψαράδες. Πολλές εξ αυτών σήμερα έχουν μετατραπεί σε εξοχικές- παραθεριστικές κατοικίες.
Τα πριάρια και οι γάιτες (βάρκες ψαρέματος με μικρό βύθισμα), τα διβάρια (περιφράξεις και ιχθυοτροφεία ταυτόχρονα για την αλιεία ψαριών), τα σμήνη από φλαμίνγκο και ερωδιούς, το υπέροχο ηλιοβασίλεμα και η μαγευτική ανατολή, η με ανεπτυγμένη υποδομή παραλία της, προς τα ανοιχτά του Πατραϊκού κόλπου, όπου η λιμνοθάλασσα και το Ιόνιο πέλαγος γίνονται ένα και η περαταριά (αυτοσχέδια σιδερένια σχεδία, σαν μικρό φεριμπότ), την οποία σέρνουν με συρματόσχοινο, αποτελούν επίσης αξιοθέατα της περιοχής.
Η διαδρομή από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο –κατασκευασμένος στα τέλη του 19ου αιώνα– που ενώνει την πόλη του Μεσολογγίου με τη νησίδα είναι συναρπαστική, ενώ εδώ θα δούμε και μία από τις δύο αλυκές της περιοχής, την επονομαζόμενη «Μαύρη Αλυκή».
