Μια υδάτινη πολιτεία, η πυκνοδομημένη αυτή σαγηνευτική κωμόπολη –νησιωτική επί της ουσίας επικράτεια, γνωστή και ως «Μικρή Βενετία» της Ελλάδας– αποτελεί ένα κόσμημα για την Αιτωλοακαρνανία.
Δέκα χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μεσολογγίου, ενωμένο με τη στεριά με δύο πέτρινα πολύτοξα γεφύρια ανακηρυγμένα ως διατηρητέα, υπήρξε ένα μικρό νησιωτικό σύμπλεγμα που μετεξελίχθηκε σε ένα ενιαίο νησί μέσα από χωροταξικές παρεμβάσεις, για να αποκτήσει τη σημερινή του υπόσταση με συνεχείς επιχωματώσεις.
Το Αιτωλικό, παλιότερα ονομαζόμενο «Ανατολικόν» –εξ ου και το τωρινό του όνομα–, στη μέση της λιμνοθάλασσας, καταμεσής ενός εκτεταμένου βιότοπου, περιβαλλόμενο από σημαντική χλωρίδα και πανίδα, ψαρότοπος εγνωσμένης αξίας, με μεγάλη ναυτική παράδοση, αποτελεί κατεξοχήν προορισμό επίσκεψης.
Ο παραλιακός… φοινικοκρατούμενος δρόμος για ξέγνοιαστες περαντζάδες, το περίφημο και μοναδικό στην Ευρώπη μουσείο αμιγώς χαρακτικής τέχνης «Βάσω Κατράκη», το ξακουστό λεβεντοπανηγύρι της Αγιαγάθης, ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου έγινε η δίκη του Γεωργίου Καραϊσκάκη, τα μοναδικά ηλιοβασιλέματα και οι εκλεκτές ψαροταβέρνες αποτελούν σταθερά σημεία αναφοράς για την υπέροχη «νερούπολη» της Δυτικής Ελλάδας.
