Με ιδιαίτερη ταυτότητα, 14 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της κωμόπολης της Κατούνας, φωλιασμένο στα Ακαρνανικά όρη, στα 600 μέτρα υψόμετρο, με πλούσια κτηνοτροφία (κατά μια εκδοχή μάλιστα το όνομά του προήλθε από τη σύνθεση των λέξεων «βούτυρο» και «τυρί») και δάση από καρυδιές να το περιτριγυρίζουν, ήταν ένα χωριό γεμάτο ζωή. Μέχρι που στις αρχές της δεκαετίας του ’70 εγκαταλείφθηκε λόγω ανωτέρας βίας –η σαθρότητα του εδάφους υπήρξε ένας από τους πειστικούς λόγους για να συμβεί αυτό– και οι κάτοικοί του μετοίκησαν σε συνοικισμό στο κοντινό χωριό Τρύφος.
Σήμερα, αν και προσβάσιμο και ως εκ τούτου επισκέψιμο, αποτελεί έναν οικισμό-φάντασμα, αλλά και μια ανάμνηση του παλιού καλού καιρού. Εγκαταλελειμμένο και αφημένο στη φθορά του χρόνου, με διάσπαρτα χαλάσματα σπιτιών και αγκωνάρια τοίχων και μόνο τον Άγιο Νικόλαο, την εκκλησία του χωριού, επισκευασμένη, να διατηρείται σε καλή κατάσταση.
Το Βούστρι αποτελεί ένα χωριό-ανάμνηση, που ανάμεσα στα σιωπηλά ερείπιά του, μας προσφέρει γενναιόδωρα ένα ταξίδι σε μια άλλη εποχή και φαίνεται σαν να περιμένει καρτερικά να ξαναζωντανέψει και να ζήσει μέρες ανθηρές.
