Γνωστό και ως Καστέλι του Μοριά, δίπλα στη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης», σε παραθαλάσσια θέση και σε στρατηγικό σημείο, απέναντι από το «αδερφάκι του» του Αντιρρίου, το φρούριο του Ρίου υπήρξε οχυρωματικό κατασκεύασμα του σουλτάνου Βαγιαζήτ Β’ με σκοπό να ελέγχεται το πέρασμα μεταξύ Κορινθιακού κόλπου και Ιονίου πελάγους.
Το κάστρο ως προς το εξωτερικό του σχήμα προσομοίαζε με ισοσκελές τρίγωνο, με τη βόρεια γωνία του, περιστοιχισμένη κι αυτή από πύργους, να εφάπτεται σχεδόν με τη μύτη της χερσονήσου, ενώ και οι δύο άλλες του πλευρές είναι παράκτιες. Στη νότια μάλιστα πλευρά του, πέραν του τείχους και των πύργων, ως επιπλέον αμυντικό προστατευτικό υπάρχει πλατιά τάφρος γεμάτη θαλάσσιο νερό. Σε αυτήν υπάρχουν δύο εξωτερικοί προμαχώνες που ενώνονται με το κυρίως κάστρο με πέτρινες γέφυρες.
Με την πρώτη του οχύρωση από τους Οθωμανούς να απαντάται πίσω στο 1499, γνώρισε φάσεις και προσαρμογές αρχιτεκτονικές και χωροταξικές, όπως και καταλήψεις και καταστροφές από διαφορετικούς λαούς, που το εξέλιξαν σταδιακά, με τους Ενετούς στα τέλη του 17ου αιώνα να διαμορφώνουν την τελική μορφή του.
Στις μέρες μας, έχοντας δεξιά και αριστερά του τις προβλήτες των φεριμπότ, είναι επισκέψιμο και χρησιμοποιείται ως χώρος διεξαγωγής καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.
