Η αρχαία Αιγείρα, μία από τις προεξέχουσες πόλεις της Αχαϊκής Συμπολιτείας, ήταν χτισμένη ανατολικά της σημερινής Αιγείρας, με τον κεντρικό οικισμό της να περιβάλλεται από ισχυρά οχυρωματικά τείχη.
Ευρισκόμενη, σύμφωνα με ιστορικές αναφορές σε έργα σημαντικών ιστοριογράφων και γεωγράφων, μεταξύ Σικυώνος και Αιγίου, απλωνόταν σε υψόμετρο 650 μέτρων, πάνω στον λόφο Παλαιόκαστρο, ατενίζοντας από στρατηγική θέση τον Κορινθιακό κόλπο και τις απέναντι περιοχές της Στερεάς Ελλάδας.
Ανασκαφικά κεραμικά ευρήματα πιστοποιούν την κατοίκησή της ήδη από την 3η προ Χριστού χιλιετία. Γνωστή ως Υπερησίη κατά την ομηρική περίοδο, ανέπτυξε τον κεντρικό οικιστικό ιστό της μετά το 1250 π.Χ., αρχικά γύρω από την ακρόπολη, για να πάρει το οριστικό της όνομα κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα.
Η αρχαία Αιγείρα γνώρισε περιόδους μεγάλης ευημερίας, με την ελληνιστική περίοδο να τη βρίσκει στο απόγειο της ακμής της. Το πλέον επιβλητικό κτίσμα που σώζεται μέχρι σήμερα είναι το θέατρό της, χρονολογημένο τον 3ο π.Χ. αιώνα. Με πεταλόσχημο κοίλο, που στο μεγαλύτερο μέρος του λαξεύτηκε σε φυσικό βράχο, με εντυπωσιακή θέα στη θάλασσα και σε υψόμετρο 350 μέτρα, βόρεια της ακρόπολης, αποτελεί σημαντικό μνημείο. Το σκηνικό του οικοδόμημα ήταν διώροφο, ενώ η συνολική χωρητικότητά του πλησίαζε τους 3.000 θεατές και το μήκος του τα 30 μέτρα
